Zaterdagmorgen 26 september las ik in een column in mijn kwaliteitskrant: “Hij zei het met een zelfvertrouwen van een man die heeft geleerd dat besturen in Nederland nogal eens neerkomt op doorzwetsen totdat ook de laatste tegenstander in godsnaam maar iets leuks voor zichzelf is gaan doen”.
Dat gaf heel treffend de sfeer weer die ik de avond daarvoor voelde bij de inloopavond over de definitieve inrichting van de Straatweg in Reeuwijk-Brug (de Raadhuisweg en de Zoutmansweg). Ver uit elkaar, met 20 mensen in een examensetting, werden wij door een jongedame namens de gemeente bijgepraat over het doel van de avond en de achtergronden van de voorgestelde inrichting.
Vanaf het begin herkende ik in niets de problematiek die hier aan de orde gesteld werd. Niet zo verwonderlijk misschien als je nagaat dat hier 6 mensen van het gemeentehuis, inclusief de wethouder, en nog 2 mensen van het zoveelste ingehuurde bureau rondliepen die 3 jaar geleden nog niet van het bestaan van het vraagstuk op de hoogte waren. Ook herkende ik vrijwel niets van nog mogelijke inspraak. Wederom legde het College een al genomen besluit voor dat door de aanwezige ambtenaren “te vuur en te zwaard” verdedigd werd.
Al vele inspraak en inloopavonden gingen over de inrichting van de weg. De enige constante in dat proces van jaren was de vraag om een vrij liggende fietspad. De tweede constante was de pertinente weigering van het college om daar aan gehoor te geven. Wat zien we nu voor een plan: een weg van alles, een overmaat aan voetpaden met veel groen en fijne hangplekken ipv de zo gewenste ontsluitingsroute voor de auto’s van de inwoners in de spits, met vrij liggend fietspad.
Wat is er gebeurd: de provincie wil snelfietsroutes, onder meer van Bodegraven naar Gouda, en de meest voor de hand liggende route is die door Reeuwijk-Brug langs de Breevaart. En daar willen ze voor betalen. Dan zou je denken: ‘kat in ’t bakkie’, daar komt het fraaie brede fietspad voor deze snelfietsroute. Niets is minder waar, want we hebben immers onze dorpsweg waar makkelijk ook nog een snelfietsroute op kan bij de auto’s. En, oh ja, het huidige ‘Pad van alles’ blijft ook toegankelijk voor fietsers, weliswaar veel smaller met hekjes bij de kruisingen…. En we noemen het geen snelfietsroute, je zou eens denken dat je daar snel kan opschieten, nee, we gebruiken het eufemisme doorfietsroute. De gemeente voelt dus al aan haar water dat de plannen niet kloppen.
En dan tot slot, het is bijzonder dat het fietspad niet verbreed kan worden voor een snelfietsroute maar wel verplaatst en vooral versmald kan worden om dit nieuwe plan mogelijk te maken. Met als argument dat de bomen nu niet goed groeien omdat de tussenberm te smal is.. en oh ja.. de inspraak: we mogen kiezen welke lantaarnpalen en bomen er geplaatst worden, daar was de avond eigenlijk voor bedoeld!
Lisbeth Hertogh, PvdA Bodegraven-Reeuwijk.
