Op 23 januari spraken we in de commissie Ruimte over de kwestie erf scheidingen op Weideveld. Deze nieuwe wijk aan de oostkant van Bodegraven is ontworpen als een wijk met kwaliteit. Verschillende ontwerpen van de woningen, speels en gevarieerd. Er zijn nu ongeveer 450 van de 750 woningen gebouwd en het is een mooie wijk geworden. Er is destijds voor gekozen om relatief veel woningen per hectare te bouwen en dat is ten koste gegaan van het openbaar groen. De oplossing is er destijds in gevonden het groen te realiseren door 60 cm van de kavels te benutten voor groene afscheidingen, hagen en standaard hekwerken waartegen klimop kon groeien. De handhaving van deze groenvoorziening is vastgelegd in private overeenkomsten, kettingbedingen en boetes. Tot zover de theorie. In de praktijk blijkt het toch lastig. Hier en daar wordt de 60 cm bij de eigen tuin getrokken, worden schuttingen of rietmatten neergezet. Op veel plekken slaat de beplanting niet aan omdat de projectontwikkelaar niet de goede aarde heeft aangebracht. Wat nu? Het college legt de commissie in een opiniërende bespreking drie opties voor: handhaven, niet handhaven en iets er tussen in: gesprekken met boetes als stok achter de deur. Het zal geen verbazing wekken dat de meerderheid van de commissie koos voor deze laatste optie. Maar het blijft in mijn ogen toch vreemd. De raad heeft destijds een helder groenbeleid vastgesteld, dat herhaaldelijk in bestemmingsplannen voor de deelgebieden herbevestigd en de kopers en huurders hebben dat aanvaard in hun private overeenkomsten. Wat is dan het probleem? Het probleem is dat de overheid zich geen betrouwbare partner toont. Ze gaat pas handhaven als er problemen ontstaan, als buren met scheven ogen naar elkaar gaan kijken en nul op rekest krijgt bij de gemeente of ODMH en de ander gewoon zijn/haar gang gaat. De kwaliteit van een wijk zit niet alleen in het ontwerp en de steensoorten, maar ook in de sociale samenhang. Het gevoel dat je er plezierig en veilig met elkaar kunt wonen. En daarin speelt de lokale overheid een belangrijke rol. Soms moet je optreden en zekerheid bieden om de sociale kwaliteit te waarborgen. Laat je dat te lang achterwege dan erodeert de sociale kwaliteit van een wijk en het eerste wat dan sneuvelt is relatief kwetsbaar groen en slaat de verrommeling toe. De wethouder heeft gezegd dat hij in gesprek gaat en gaat daar ruim de tijd voor nemen. Ik ben het Kees Willem van Os (VVD) eens als hij oproept tot tempo. Wethouder: laat het niet te lang hangen en ga morgen in gesprek. Een goed begin zou kunnen zijn dat aan de entree van de wijk een bord komt te staan met: Weideveld: de groene wijk!
Jan Bouwens commissielid Ruimte
